R4 ? oznaczenie rzędowego silnika spalinowego o czterech cylindrach ułożonych w jednym rzędzie.Mogą one być ustawione zarówno w pionie, jak i pod kątem do podłoża.
R4 jest najprostszym układem o dobrym wyważeniu ? choć całkowite wyrównoważenie występuje jedynie dla sił pierwszego rzędu.
Z tego powodu jest często stosowany w samochodach klasy ekonomicznej. Niemniej, w jednostkach mogą występować drgania, wprost proporcjonalne do wielkości silnika, a związane z siłami drugiego rzędu.Z tego powodu, wraz ze wzrostem mocy przechodzi się do układów o większej liczbie cylindrów.
Kolejność zapłonów w poszczególnych cylindrach to 1-3-4-2 lub 1-2-4-31. Spis treści 1 Wykorzystanie 2 Przykłady silników R4 3 Bibliografia 4 Przypisy Wykorzystanie Większość współczesnych producentów samochodów osobowych ma w swojej ofercie modele z silnikami R4, jest to najpopularniejsze rozwiązanie używane w tego typu pojazdach, drugi w kolejności jest motor V62.Przed końcem pierwszego dziesięciolecia XXI wieku, wraz z postępującym obniżaniem poziomu emisji spalin i zużycia paliwa stopniowe obniżane poziomu emisji spalin, udział 4-cylindrowych jednostek (zwłaszcza R4) na rynku samochodów klasy średniej w USA wzrósł z 30 do 47 %, zmalał w zamian udział mocniejszych jednostek V634. Układ R4 jest najpopularniejszy przy silnikach o pojemności do 2,4 dm?.
Zwykle za granicę praktyczności wykorzystania silników R4 przyjmuje się pojemność 2,7 dm?.
Mimo to powstają jednostki większe, jak w Porsche 944, czy w Porsche 968 (oba 3,0 dm?), czy silnik Rolls Royce B40 o pojemności 2838 cm?. Również Ford A wyposażony był w duży (3,3 dm?) silnik w tym układzie. Koncern Toyota produkował silniki wysokoprężne w układzie R4 o pojemnościach nawet do 4,1 dm? (Toyota 15B-FTE). Ten silnik znalazł się w modelu Mega Cruiser.Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/R4_(silnik)Pierwsze pojazdy napędzane parą (1769-1830) Powóz parowy konstrukcji Richarda Trevithicka stosowany w Londynie z 1802 Lokomotywa Trevithicka Rakieta Stephensona Lokomotywa Johna Blenkinsopa z 1812 Pojazd Siegfrieda Marcusa z 1889 Ford Model T z 1911 Jednak pierwszym udokumentowanym pojazdem napędzanym silnikiem cieplnym był parowy wehikuł francuskiego inżyniera wojskowego, Nicolasa-Josepha Cugnot, zbudowany w 1769.Pojazd Cugnot?a przeznaczony do ciągnięcia dział, był napędzany prymitywną, dwucylindrową maszyną parową, która umożliwiała jego ruch z prędkością zaledwie 4 km/h.
Dlatego też, pojazd ten nie doczekał się uznania ówczesnych ludzi i szybko odszedł w zapomnienie. W 1801 angielski inżynier Richard Trevithick reaktywował ideę użycia maszyny parowej do napędzania pojazdu.
Udoskonaliwszy maszynę parową, zastosował ją do napędu, ?lokomotywy drogowej? i jako pierwszy w świecie, w 1804 przejechał pomyślnie 150 km, zabierając jednocześnie 12 pasażerów.
Parowóz ten nie odniósł jednak sukcesu finansowego, i dlatego też często błędnie podaje się Rakietę George?a i Roberta Stephensonów jako pierwszy parowóz świata.
Został on skonstruowany w 1829, właściwie była to udoskonalona wersja parowozów konstruowanych w poprzednich latach (pierwszą linię kolejowa George Stephenson uruchomił już w 1825).W Rakiecie zastosowano wielorurowy kocioł, który znacznie poprawił jej osiągi.
Zbudowano ją głównie dla uczestnictwa w konkursie Rainhill Trials, którego zwycięska maszyna miała być używana przez kolej Liverpool ? Manchester.